Zamanın Behrinde Ramazan Hikayeleri

“80’lere daha varmamistik. Henüz yeni yetme bir üniversiteliydim ve iftari o zamanlara has bir sekilde herkes gibi ben de kendi evimde, ailemle birlikte yapardim. Aile içi yakinliklar haricinde dikkat çekici davetler olmazdi. Iftarlar evde yapilirdi, iftara gitmekten çok iftara çagirmak akilda kalirdi. Aileler arasinda protokol yoktu, sadece özel misafirlere açilan göstermelik havali yemek masalarinin, porselen takimlarinin evlerde bir yerlere tikilmasi için epeyce bir zamanin geçmesi gerekecekti. Yer sofrasinda olurduk, kapiyi çalan lafi uzatmazdi, gelir sofraya otururdu. Yemekte herkese bir kasik bulunurdu. ‘Tanri misafiri’ diye bir sey vardi ve iftar yemeginin varsa bir lezzeti, biraz da o, gelenin dualariyla tesrif ederdi.”
Necdet Subasi, Türkiye’nin yakin dönem Ramazanlarina kisisel penceresinden bir bakis atiyor.
Pek çok kisiye tanidik gelecektir...