Vesta-Linnea Ayışığında

Vesta-Linnéa disari çikmak istiyor. Hem istiyor hem istemiyor. Yorgani basinin üzerine çekip kalp atislarini dinliyor. Ama küçük kardesi Wendla, Vesta’nin yorganinin ucunu kaldirip içeri Paskalya’dan beri sakladigi prenses yumurtasini itince yataktan kalkmak eskisi kadar zor gelmiyor.Kulübede oynarlarken Wendla, “Bazen niçin bu kadar üzgün oluyorsun anlamiyorum? Ben her zaman kalkip oynamak isterim,” diyor. Vesta-Linnéa nedenini bilmiyor. O karanlik, tatsiz tuzsuz sabahlarda kendini nasil hissettigini bir türlü anlatamiyor.Tove Appelgren’in yazdigi, Salla Savolainen’in resimledigi serinin besinci kitabinda Vesta-Linnéa bir insanin ne kadar üzgün olabilecegini düsünüyor ve üzüntü denilen seyle nasil basa çikilacagini kesfediyor.Tove Appelgren, Vesta-Linnéa serisiyle duygulari ve kendini taniyip kabul etmek üzerine simsicak öyküler anlatiyor.