Sanatta ve Edebiyatta Eleştiri Alman Romantizminde Sanat Eleştirisi Kavramı

“Alman Romantizminde Sanat Elestirisi Kavrami”, Benjamin’in 1919’da Bern Üniversitesi’ne sundugu doktora tezidir. Erken romantiklerin sanat elestirisi konusundaki görüslerine odaklanan bu eser, elestirel kuramin temel metinlerinden biridir ve günümüzde de pek çok çalismaya konu olmaya devam etmektedir. Benjamin, modern elestiri kavraminin temellerini, 1800’lerin baslarinda Schlegel ile Novalis’in attigina inanir. Erken romantikler, elestiriyi basli basina sanat eseri mertebesine yükseltirler:Elestiri, bir eserin yorumlanmasi degil, tamamlanmasidir; begeniye bagli bir yargilama degil, eserdeki hakikatin açiga çikarilmasidir. Benjamin’in tezinde, romantizmin daha yaygin olarak bilinen geç safhalari ile erken romantikler arasindaki farklari okuyoruz: Deha kültüne ve doga tapinisina karsilik, Kant’in ve Aydinlanma’nin mirasi olan elestirel bir uyaniklik ve nesnellik. Sanatin, dolayisiyla elestirinin hakikatinin bulaniklastigi günümüzde, Benjamin bizi ikisinin de haysiyetini korumaya çagriyor.