Safahat

Bana sor sevgili kâri; sana ben söyleyeyim,
Ne hüviyyette şu karşında duran eş’ârım;
Bir yığın söz ki, samimiyyeti ancak hüneri;
Ne tasannu’ bilirim, çünkü ne san’atkârım.
Şi’r için “gözyaşı” derler; onu bilmem, yalnız,
Aczimin giryesidir bence bütün âsârım!
Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem;
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizârım!
Oku, şâyed sana bir hisli yürek lazımsa;
Oku, zira onu yazdım, iki söz yazdımsa.