Sad’ın Sadr’ında

“Su azîzdir; insâni yükseltir.” “Su” ile Allâh’in “Azîz” ismi arasinda çok anlamli bir iliski/örtüsme vardir. Azîz, Allâh’in güzel isimlerinden birisidir ve “Yüceler yücesi, kadri ve kiymeti her türlü idrâkin ötesinde kalan” demektir. Irfânî dilde su, hayatin/dirilisin/ilmin kisaca “Hayy” olusun remzidir. Su nasil hayatin/dirilisin kaynagiysa “Vahiy” de tipki onun gibi kalplerin hayati ve dirilisidir. Bu nedenle Allâh, Kur’ân’da vahyin/âyetlerin islevini anlatirken su/yagmur benzetmesini kullanir. Hz. Peygamber de bu gerçegi “Allâh’in benim vasitamla gönderdigi hidâyet ve ilim bol yagmura benzer” sözüyle açiklamistir.Anlasiliyor ki, Kur’ân’dan/vahiyden/âyetlerden uzak kalmak insânin zihnini, kalbini, bedenini susuz birakmak demektir. Irfânî yaklasim Kur’ân’da geçen “yagmur sonrasi güzel beldenin bitkisi/ürünü bolca çikar” âyetini yorumlarken “güzel belde/verimli ülke” anlaminda kullanilan “beledü’t-tayyib” ifâdesini mü’minin kalbi olarak tanimlamistir. Bu da bize Kur’ân’dan kopmus bir insânin/kalbin çöllesecegini ve vahye uygun bir düsünceyi/hayati yeniden kuramayacagini vurgulamaktadir. Bu yüzden olacak ki Hz. Peygamber muhtesem bir duâ örneginde söyle söylemistir: “Ey Rabb’im! Kalbimi su ile temizle/arindir ve Kur’ân’i/Vahyi kalbimin bahari kil!”Allâh, Kur’ân’in sifatlarindan birini bize “Azîz” olarak vermistir. Bu kitabi yasamlarinin ekseni yapanlari Allâh “zelîl” olmaktan çikarip “Azîz” kilar. Evren her gün/an degismektedir. Hiçbirimiz sabah günesin dogusuyla batisi arasinda ayni yerde degiliz. Ikbâl’in deyisiyle: “Sadece yolcular degil yollar da yürümektedir.” Öyleyse degisen/genisleyen âlemlere rahmet olan Hz. Peygamber’in diliyle bize ulasmis olan Kur’ân’a da her gün günesin dogusuyla yeniden bakmaliyiz. Onun hayat verici, diriltici yagmurundan kendi çagimiza yeni nefesler/baharlar sunmaliyiz.