Naz Makamında Aşk

Hayatin tümü söylenememis bir siirdir ve yazilmistir evrene. Kor ateslerde yanmis söyleyen de dinleyen de. Nura boyanan varliklar, iki kapili hanin misrasindan dalivermisler dünya beytinin deryasina, asilmislar küreklere adi zaman olan anda. Zaman “aman” demis, saatler durmus. Yaman esmis rüzgar, esrimis. Ayla günes kendi kaderlerince sema ederlerken semalarda, sirazesinden çikarilmis, vezin sasmis, renksizlige boyanivermisler. Ask kitabini okuyan kamerin ayrilik iniltisine dayanamamis sems. Ne kamer ne sems kalmis ortada. Bir tenin içine iki can sigmislar. Çokluk tek ses, tek yürek oluvermis. Can, canana terk edilmis. Kader edebinden kederli, varlik mahcup, hepsi kendi veznince kendi siirini okumada.