Michelangelo Antonioni

“Bütün sanat dallarinda oldugu gibi, sinema ilkeleri açisindan da bir tek seçenek vardir. O da, Camus’nün dedigi gibi, sanatçinin aktüaliteye baskaldirisidir. Bu ilkeye siki sikiya bagli kaldiktan sonra, gerçekligi gözler önüne sermek için hangi araçlarin kullanildiginin ne önemi var? Bir sinema yazari bir romanda, bir haberde ya da kendi hayal dünyasinda ne bulursa bulsun, önemli olan onun buldugu seyi sinirlandirma, korunakli hale getirme, biçimlendirme ve kendine mal etme seklidir. Bunu basarabilirse, kaynagin neresi oldugunun hiç önemi yoktur. Suç ve Ceza’nin hikâyesi, Dostoyevski’nin ona verdigi biçim olmasa, vasat bir hikâyedir. O çok güzel -ya da çok berbat- bir film olabilirdi. Iste bu yüzden ben neredeyse bütün filmlerimin hikâyelerini kendim kaleme aldim...” (Antonioni)