Kur'an'da Gençlik ve Gençler

Gençlere küçükken kazandirilan ve gençliklerinden kaynaklanan hasletleri, gelecekteki hayatlarinda son derece önemli bir etkiye sahiptir. Her türlü konudan bahseden Kur’an’in, gençlerden bahsetmemesi elbette düsünülemez. Kur’an, gençlerin ruhi, hissi, zihni ve bedeni gelisiminin, onda dogrudan veya dolayli olarak meydana getirdigi çalkantilara isaret etmektedir. Gençler; Allah’in bir lütfu ve hayatin bir süsü olarak beyan edilmis, çocukluk devresinden itibaren önemsenmis –inanciyla, takvasiyla, ahlakiyla, iffetiyle, dürüstlügüyle- itinali bir sekilde yetistirilmelerine dikkat çekilmistir. Gençlerin, müspet-menfi davranislariyla Kur’an’da yer almasi, onlarin müspet yönlerini takviye ve menfi davranislarini terbiye etmek için model olusturma hedefini tasimaktadir. Bu yönüyle Kur’an, bir taraftan asirlar boyu degismeyen insan karakterlerini tanitmakta, diger yandan gençlerin sahsiyetinde genel geçer kistaslar olusturmaktadir. Allah genellikle peygamberlerini gençlik dönemlerinde görevlendirmistir. Böylece onlari gençlere örnek olmalarinin yaninda, çagdasi gençlerle birlikte tevhide dayali toplum insasini hedeflesmislerdir. Kur’an, Hz. Ibrahim’den, Yusuf’tan, Musa’dan bahsederken onlarin peygamberlik öncesi ve sonrasi özelliklerine yer vererek yasadiklaryirla, heyecanlariyla, endisleriyle, sevinçleriyle, dirençleriyle, tevhid mücadeleleriyle birer model olma özelliklerini ortaya koymustur. Beseri sistemlerin, gençleri istismar ettigi, onlari sirf tüketim araci olarak gördügü, inançsiz ve idealsiz, fitratindan kopuk hale getirdigi bu karmasa ortaminda gençlik, Kur’an’in dosdogru rehberligine muhtaçtir.