Kara Ölüm Orta Çağ'da Veba

1347 Ekim ayi baslarinda on iki Ceneviz kalyonu Sicilya’daki Messina limanina girdi. Kent Eski Ipek Yolu boyunca Kirim’dan Karadeniz’i geçerek Avrupa’ya Dogu’dan ipek ve baharat getiren kârli ticaret rotasi üzerindeki ana durak noktalarindan birisiydi. Oysa bu defasinda Cenova’nin Karadeniz’in kuzey kiyisinda elinde tuttugu Tana ve Kaffa ticaret istasyonlarindan gelmis olan gemilerden hiç ipek ya da baharat bosaltilmayacakti. Liman yetkilileri on iki kalyonun bordosunda pek az kimsenin canli kaldigini ve bunlarin da bariz bir uyusukluk ve ‘iliklerine kadar yapismis’ tuhaf bir hastalik sergilediklerini dehsetle anladilar. Kara çibanlardan istirap çekmekteydiler ve vücutlarindan çikan her sey -nefes, kan, irin- berbat kokmaktaydi. Kalyonlarin varligi birinci dereceden halk sagligi tehlikesi olarak kabul edildi ve yaklasik bir gün içersinde kalyonlar limandan çikarildilar, Messinalilar Ceneviz gemilerinin bordosunda bulduklari seyden çok korkmuslardi. Önlemler makul biçimde koruyucu oldugu halde çok geçti: Cenevizli gemicilerin getirdigi hastalik birkaç gün içersinde kenti ele geçirdi. Lanetli kalyonlar temas eden herkese hastalik bulastirarak sürüklendiler. Avrupa’ya Kara Ölüm gelmisti.