Irmağın Öte Yakası

“Ögrencilerim…Hepsi, benim için büyük bir hazine.Yüzlerine baktigimda veya onlarla konusmaya basladigimda her birisi, yazilmamis roman gibi durur karsimda.Onlar, benim hayatimin oksijeni.Bense onlarin karsisinda hep huzura açilan bir kapi gibi durmaya çalistim, çalisirim.Bunu ne kadar basarabildigimi tam olarak bilemiyorum. Ama nerede karsilassak hemen yüzlerinde bir gülümseme beliriverir, ne zaman yazissak hep sicak kelimeler gelir onlardan.Üstelik hangi dinden, mezhepten veya siyasi görüsten olurlarsa olsunlar; bunun bir önemi yok.Çünkü ben onlara bilgiyi ve erdemi ögretirken insan yüzlerine bakiyorum.Tanidik yüzler, anlatilmamis hikâyeler dolu içimde. Benim basamaklarimdan hep onlar çiktilar. Bu yüzden romanimda hepsinin ayak izleri var.”