Helen'in Mektupları

Gitmenin ne olduğunu vakitsiz gidenlerden öğrendiğimde başlamıştı hayat
Yüreğimdeki ateşi Şubat’ın ayazı bile söndürememiş, el ve ayaklarımın titremesi hiç eksilmemişti.
Kabullenemediğim her şeyi kabullenmiştim
Bu ben değildim
Uzun uzun düşündüm. Sonra gerçeği gördüm.
Bu hikâyenin kahramanı bendim.
Alper oldum
Bir tutam mutluluk uğruna veda ettiğim birçok şeyle yeniden karşılaştım
Helsinki’de mutluluğa Merhaba dedim
Turku’da ismine Aşk, İstanbul’da Helen soyadını verdim.
Sonra yüreğimin buz tutmuş en ücra köşelerine bahar geldi.
Her şey yerli yerinde, herkes hak ettiği yerdeydi artık