Endülüslü Zidyar Son Anka

Cidde yolunda Mekke’ye giriste, büyük bir salkim sögüdün altindaki tek gözlü bir barakanin önünde iki muhafiz oturuyordu. Birisi soruyor, digeri, basindaki örtünün ucuyla çevreden kalkan tozlarla yüzünde dikey arklar olusturan terini silerken, söylenenleri kaydediyordu. Söylenenleri kucagini dolduran evraka kayitta zorlandigini ancak kendisiyle konusanlar fark edebiliyordu: “Ali oglu Muhammed, Ibn Arabi derler, Endülüs’ten geliyorum.“ Günes henüz dogmamisti. Muhammed’in hemen arkasindan uzanan güler yüzlü, kara sakalli, siyahi birisi seslendi:
“Zidyar da diyebilirsiniz Seyhe!“