Batan Yıldıza Yemin

Çocuklara güzel isim koymak inancimizin bize yükledigi sorumluluklar arasindadir. Hz. Peygamber, “Kiyâmet günü insânlar isimleriyle çagrilacaklar” sözüyle, isimlerin sahipleri üzerinde etkili olduguna dikkatimizi çekmistir. Benim de adimi –kendisini taniyamadigim- rahmetli dedem koymustur. Aslinda itiraf etmem gerekirse, küçüklügümde adimi çok sevmemistim. Zaten yasitlarimda da bu isim fazla yoktu. Fakat sonralari ismimi sevmeye basladim. Galiba bu, anlamini ögrendikten sonra bende gelisen bir duyguydu. “Necm” ve “ed-Dîn”. Necm, yildiz demekti. Adimla ayni adi tasiyan Necm Sûresi ile karsilasmak ise, ister istemez beni heyecanlandirdi ve hemen önce meâlini sonra da üzerine yazilmis tefsirleri okumaya basladim. Gördüm ki Necm Sûresi, içerigi açisindan düsünüldügünde belki de Kur’ân’in en zor anlam verilen sûrelerinden birisidir. Üstelik içerigi, Hz. Peygamber’in sirlarla dolu göge yükselme yani “mi‘râc” hadisesi ile ilgilidir. “Bakalim bu sûreden bizim nasîbimize ne düsecek?” diyerek samimi bir niyet ile âyetleri anlamaya/çözmeye gayret ettim. Bir yandan da dilimden Hz. Peygamber’in “Rabbim! Ilmimi arttir” duâsini hiç eksik etmedim. Sonunda elinizdeki bu kitap ortaya çikti. Ismini de “Batan Yildiza Yemin” koydum.