Ah Bir Sincabım Olsa

Eris, televizyonun karsisina oturmus çizgi film izliyordu. Dalip gitmisti filme. Yaninda top patlasa duymayacakti. Öylesine kaptirmisti kendini. Filmde bir çocuk vardi, bir de sincap. Sincabi öyle egitmisti ki çocuk, ne isterse yaptirabiliyordu ona. “Gel“ diyordu, geliyordu sincap; “Git“ diyordu, gidiyordu. Birlikte oturup yemek yiyorlardi. Sincap, masanin üzerine çikiyor, önüne konan bir tabak findigi disleriyle kirip kirip yiyordu. Ara sira da çocuga ikram ediyordu. Siki bir dostluk olusmustu aralarinda. (Kitabin Içinden)